Öyle bir an geldi ki...
Kan aktı al al toprağa.
Dönmek yok, kal, denildi; kaldılar.
Kalk denildi, kalktılar.
Kaçanlarla kalanlar bir olur mu?
Çanaklarda şahadet şerbeti, kana kana içtiler.
Ana, dedi kınalı kuzular.
Bu kale geçilmez.
Bu kale son kale.
Bu kale Çanakkale!
Bir kelime yeter bazen birçok şeyi anlatmaya...
Dirilişten kurtuluşa bir duruştur Çanakkale!